یافته های جهانی نشان می دهد که تعدادی از معلولین در طول تاریخ از جریان اصلی آموزش جامعه محروم بوده اند. هم چنین آموزش آن ها همراه با جداسازی معلولین از دیگر افراد جامعه بوده است ( یونسکو ۱۹۹۸ ) . به هر حال به دلیل مناسب نبودن فضاهای آموزشی، ناتوانی آموزگاران، استاندارد نبودن شیوه های آموزشی و ضعف و ناتوانی معلولین برای حضور در کلاس ها بسیاری از آن ها فرصت آموزش را از دست می دهند. نتایج پیمایش سلامت جهانی گزارش می کند که در حدود ۵۰/۶٪ مردان معلول در جهان آموزش ابتدایی را به پایان می رسانند و این میزان برای زنان در حدود ۴۱/۷٪ است ( سازمان بهداشت جهانی ، ۲۰۱۱ )
نرخ افراد معلول به نسبت افراد بدون معلولیت که توانسته اند تحصیلات ابتدایی را به پایان برسانند، پایین تر است . البته این شکاف در میانگین جهانی، کشورهای با درآمد بالا و درآمد پایین به طور یکسان و نرخ حدودا ۱۰ درصدی تکرار می شود .
آمار سواد معلولین ایران در سرشماری سال ۱۳۹۰ نشان می دهد که حدود ۵۹/۳٪ مردان و ۴۰/۹ ٪ زنان باسواد هستند. اما شکاف بین افراد باسواد معلول و عادی بسیار بالاست و این شکاف برای زنان به نسبت مردان بیشتر می باشد.
اشتغال و معلولیت :
نتایج پیمایش های مختلف جهانی نشان می دهد که افراد دارای معلولیت کمتر به استخدام بنگاه های اقتصادی و اداری در می آیند. برخی از بنگاه های اقتصادی معتقدند که افراد معلول توانایی لازم برای کارکردن ندارند. در حالی که یافته های برخی از تحقیقات نشان می دهد که افراد معلول دارای مهارت کافی و مناسب، وفاداری به سازمان و میزان غیبت کمتری هستند ( باگشو ،۲۰۰۹ ) . به هر حال بر اساس یافته ها پیمایش در میان ۵۲ کشور نرخ اشتغال معلولین برای مردان و زنان به ترتیب ۵۲/۸٪ و ۱۹/۶٪ است که این میزان در کشورهای مختلف متفاوت است ( سازمان بهداشت جهانی ، ۲۰۱۱ ) .
نرخ اشتغال معلولین ( مردان و زنان ) نسبت به افراد بدون معلولیت در کشورهای با درآمد بالا و درآمد پایین و حتی میانگین جهانی پایین تر است. نکته جالب توجه این است که در کشورهای با درآمد بالا نرخ اشتغال افراد معلول کمتر از میزان اشتغال معلولین در کشورهای با درآمد پایین است که می تواند از جایگزینی خدمات بیمه ای و حقوق اجتماعی به جای اشتغال ناشی شده باشد. زیرا که این نسبت اشتغال بین افراد عادی جامعه نیز وجود دارد. نرخ اشتغال معلولین در ایران به نسبت میانگین جهانی و دیگر کشورها بسیار پایین و برای مردان و زنان به ترتیب در حدود ۲۹/۴٪ و ۰/۰۴٪ است. در مجموع آمارهای فوق الذکر نشان می دهد که شکاف اشتغال بین افراد معلول و غیر معلول وجود دارد و در ایران این شکاف، عمیق تر و مسئله ساز تر مشاهده می شود.